الگویابیِ ساختاری تأثیر دانش بر عملکرد و نوآوری با تعدیل‌گریِ ساختار سازمانی

هدف پژوهش حاضر ارتقای قابلیت شرکت‌ها در نوآوریِ محصولات با به‌کارگیریِ دانش سازمانی است. لذا در این پژوهش به بررسی تأثیر دانش سازمانی بر عملکرد و نوآوری  در شرکت‌های پارک علم و فنّاوری استان خراسان رضوی و روشن ساختن این امر که آیا دانش سازمانی منجر به نوآوری محصولات جدید و بهبود عملکرد می‌شود، پرداخته خواهد شد. بنابر این،، عوامل مهم پیوند دهندۀ دانش و عملکرد و نوآوری محصول در سازمان‌ها با استفاده از یک مدل ساختارمند بیان شده است. جامعۀ آماری پژوهش شرکت‌های پارک علم و فنّاوری استان خراسان رضوی بود. برای به‌دست آوردن نمونه از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. ابزار گردآوری دادده‌ها در این پژوهش پرسشنامه استاندارد بود. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی هم‌گرا و واگرا و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی مرکب مورد تأیید قرار گرفت. برای بررسی فرضیات پژوهش، مدل معادلات ساختاری و رویکرد کمترین مربعات جزیی نرم‌افزار وارپ پی‌ال‌اس مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به‌دست آمده از این پژوهش نشان داد دانش سازمانی بر اطلاعات نوآورانه، کارایی کسب اطلاعات و تفسیر از این اطلاعات تأثیرگذار است. بررسی کارایی اطلاعات کسب شده بر عملکرد محصول جدید مورد تأیید قرار نگرفت. متغیّر ساختار سازمانی رابطۀ بین دانش سازمانی با کسب اطلاعات و کارایی آن تعدیل کرد اما تعدیل‌گری این متغیّر در رابطۀ دانش سازمانی و تفسیر اطلاعات معنادار نبود.